Oslobodilna fronta i Komunistička partija Slovenije opre delili su se za oružani otpor nakon okupacije slovenačke teritorije aprila 1941. godine. Ova odluka je brzo sazrela nakon nemačkog napada na Sovjetski Savez i postala je stvarnost nakon formiranja prvih partizanskih odreda i njihovih prvih borbenih akcija, jula 1941. godine. Za razliku od drugih krajeva Jugoslavije karakteristično za Sloveniju bilo je da je glavni organizator otpora bila Oslobodilna fronta a ne Komunistička partija Jugoslavije (KPJ). Već od septembra 1941. godine narodnooslobodilački pokret pokazao je nameru da razvija nacionalne oružane formacije u okviru opštejugoslovenskog narodnooslobodilačkog pokreta. Oružani ustanak bio je strukture slične onoj kakvu je nekoliko meseci ranije planiralo rukovodstvo KPJ, i podrazumevalo je izvođenje revolucije u okvirima oružane borbe protiv okupatora. Sprovođenje te direktive zavisilo je u velikoj meri od snalaženja na terenu i konkretnih okolnosti na lokalnom nivou. Do kraja 1941. godine formirana je ukupno 41 jedinica veličine čete i snage od 15 do 50 partizana. Iako su bili slabo naoružani i koristili se gerilskom taktikom u borbi, partizani su pokušali da izvedu i nekoliko većih akcija poput akcije sprečavanja proterivanja slovenačkog stanovništva. Od samog početka oružani otpor prenešen je na za to pogodnija seoska područja u blizini gradova. Pokušavajući da pridobije za svoje ideje uglavnom mlađu populaciju, KPS se u početku uglavnom oslanjala na sopstveno članstvo i simpatizere. Organizatori pokreta otpora su međutim nastojali da podstaknu masovniji ustanak slovenačkog stanovništva. To će im poći za rukom već u decembru 1941. godine, kada je samo u Gornjoj Kranjskoj partizanskim jedinicama u roku od dve nedelje pristupilo 665 novih boraca. Koordinisane i gotovo istovremene akcije partizanske gerile najviše su se rasplamsale u Gornjoj Kranjskoj i Štajerskoj u nemačkoj okupacionoj zoni. To je izazvalo intervenciju nemačkih i italijanskih okupatora koji su nad moćnom oružanom silom uspeli da uguše ustanak do oktobra te godine. U jesen 1941. godine, pod uticajem Vrhovne komande NOV i POJ dolazi do ponovnog oživljavanja partizanskih borbi, čiji je cilj bio da se ko ordinisanim akcijama izazove masovan ustanak. Međutim, i pored pri vremenog uspeha u Gornjoj Kranjskoj u decembru 1941. godine, takva taktika pokazala se kao preuranjena na slovenačkoj teritoriji.