U radu je prikazan odnos Jugoslavije prema uspostavljanju primirja na Bliskom istoku nakon okončanja Jomkipurskog rata, krajem oktobra 1973. godine. Na osnovu relevantne domaće i strane literature, objavljenih dokumenata i građe iz Arhiva Jugoslavije, nastojano je da se ovaj odnos rasvetli. Potreba da prilike na tom prostoru uđu u mirnu fazu uticala je da se nastave diplomatske aktivnosti Jugoslavije u nesmanjenom obimu. Radi toga, Tito je preduzeo više akcija krajem 1973. i početkom 1974. godine. Posetio je SSSR, Indiju, Bangladeš, Nepal i Siriju i primio egipatskog predsednika Sadata na Brionima. Prvi sastanak Koordinacionog biroa nesvrstanih u Alžiru iskorišćen je za definisanje budućih delovanja na međunarodnom planu. Došlo je do zaoštravanja odnosa Jugoslavije i SAD zbog pitanja snažnijeg istupanja zemalja trećeg sveta na VI specijalnom zasedanju Generalne skupštine UN, zatim Trsta, ekonomske politike i naftnog embarga. Ipak, to nije moglo da odloži sklapanje sporazuma o razdvajanju snaga Izraela sa Egiptom i Sirijom, koji je bio samo prvi korak ka miru.