Za četiri meseca od potpisivanja Protokola Konferencije u Kanlidži trebalo je, po njegovim odredbama, iz Srbije iseliti muslimansko stanovništvo nastanjeno van tvrđava, utvrditi naknadu za napuštene nekretnine i odrediti veličinu i oblik novog gradskog rejona u Beogradu, kao i mere u vezi sa naoružanjem tvrđave, kojima će varoši biti vraćeno spokojstvo i obnovljeno poverenje njenih žitelja. Vlada u Parizu insistirala je na tačnom sprovođenju odredbi Protokola. U prvoj polovini 1863. godine, za vreme rada Međunarodne vojne komisije u Beogradu zadužene da odredi opseg Beogradske tvrđave, francuski predstavnik Žozef Dandlo uspeo je da za svoja rešenja pridobije ostale komesare, našavši pritom kompromis između potreba odbrane tvrđave i interesa srpskog stanovništva. Po pitanju iseljenja Turaka iz Kneževine i utvrđivanja naknade štete od bombardovanja srpske prestonice francuska vlada i njeni predstavnici pokazali su slabo interesovanje.