Iz biografije generala od infanterije Mihaila Vasiljeviča Aleksejeva može se videti da je vojska u poslednjem periodu postojanja carske Rusije poboljšavala socijalni status svojih pripadnika. Načelnik štaba ruske Vrhovne komande (Stavke) u Prvom svetskom ratu i jedan od vođa Belog pokreta Aleksejev bio je unuk običnog seljaka i sin dobrovoljca, koji je oficirske epolete zaslužio u vreme Krimskog rata, učestvujući u odbrani Sevastopolja. Svoj put do položaja general‐ađutanta iz carske svite poslednjeg imperatora započeo je sa veoma skromnog mesta na društvenoj lestvici. Rekonstrukcija tog puta daje mogućnost za predstavljanje prave slike života u Rusiji 60‐ih i 70‐ih godina XIX veka.