Rad ukazuje da se prilikom analize gubitaka u srpskim ratovima 19. veka nužno nameće i pitanje njihovog trajanja. Ova činjenica govori, pored ostalog, o intenzitetu vođenih ratova, čime se dalje omogućava mnogo realnija slika ljudskih gubitaka. U ovom slučaju akcenat je stavljen na smrtnost starešinskog kadra tokom pet vođenih ratova i pokušaj da se objasni koji je od njih prema navedenom parametru bio najkrvaviji.