U antičkoj istoriografiji Panonci su, kao i ostali narodi sa prostora Ilirika, prikazani kao necivilizovani varvari. Pisci ističu fizičku snagu Panonaca, zbog čega su bili dobri ratnici, ali i njihovu primitivnost i surovost. Naročito nepovoljna slika o njima sačuvana je u svedočanstvima iz 4. veka, pre svega kod Amijana Marcelina. Za njega su Panonci, koji su bili na visokim položajima u carskoj službi u drugoj polovini 4. veka, bili ljudi „najprezrenije vrste”, žedni ljudske krvi, sejali su smrt, iskazivali urođenu surovost i često su poređeni sa divljim zverima.